Deklaracje Aliantów wobec Polski uzasadniają całkowite odwrócenie się kraju od okupujących go państw centralnych – utrzymywanie zależności politycznych od nich staje się postawą sprzeczną z racją stanu. Polacy zyskują swoje oficjalne przedstawicielstwo w Komitecie Narodowym Polskim, działającym w Paryżu. Powołana tam Armia Polska, z inicjatywy Romana Dmowskiego, czyni naród polski wojującym w gronie sprzymierzonych, a zatem po stronie wygrywających wojnę.
15 sierpnia 1917 – w wyniku porozumienia pomiędzy Narodową Demokracją, a Stronnictwem Polityki Realnej powstaje w Paryżu Komitet Narodowy Polski z Romanem Dmowskim na czele. Jego celem jest odbudowanie państwa polskiego z pomocą państw Ententy.
Wrzesień – listopad 1917 – Francja, Wielka Brytania, Włochy i Stany Zjednoczone uznają Komitet Narodowy Polski za oficjalne przedstawicielstwo Polaków.
3 czerwca 1918 – na konferencji międzysojuszniczej premierzy Francji, Wielkiej Brytanii i Włoch podpisują oświadczenie, w którym stwierdzają, że:
[- -] utworzenie zjednoczonego i niepodległego Państwa Polskiego, z wolnym dostępem do morza, stanowi jeden z warunków trwałego i sprawiedliwego pokoju oraz panowania prawa w Europie.
22 czerwca 1918 – Prezydent Francji Raymond Poincaré wręcza sztandary żołnierzom działającej pod auspicjami KNP Armii Polskiej we Francji.
14 lipca 1918 – oddziały Armii Polskiej maszerują pod własnym sztandarem w paryskiej defiladzie z okazji Święta Narodowego Francji.
28 września 1918 – Armia Polska we Francji uznana zostaje przez sprzymierzonych za armię „autonomiczną, sojuszniczą i współwalczącą”
6 października 1918 – gen. Józef Haller obejmuje Naczelne Dowództwo Wojsk Polskich.
(Na zdjęciu:
Paryż, lipiec 1918. Przedstawiciele Armii Polskiej oraz Komitetu Narodowego Polskiego witają gen. Józefa Hallera (na pierwszym planie pierwszy z lewej). Fot. Narodowe Archiwum Cyfrowe)