prof. dr hab. Tadeusz Bujnicki
Uniwersytet Warszawski, Wydział „Artes Liberales”
(ORCID: https://orcid.org/0000-0003-2343-3696)
Urodzony w Wilnie (syn poety Teodora Bujnickiego (1907–1944)), historyk literatury polskiej, profesor zwyczajny, emerytowany profesor Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, obecnie związany naukowo z Uniwersytetem Warszawskim (Wydział Artes Liberales).
Studia polonistyczne ukończył na Uniwersytecie Jagiellońskim (1955 r.). Pracował na UJ (1955–1973 i 1986–2003), na Uniwersytecie Śląskim (1973–1986) oraz w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Rzeszowie (1996–1999). Współtwórca i wykładowca studiów polonistycznych na Uniwersytecie Wileńskim (Vilniaus Uniwersitetas), gdzie wykładał w latach 1993–1995. Profesor honorowy Uniwersytetu Opolskiego, profesor i wykładowca Uniwersytetu Warszawskiego oraz wykładowca Kolegium Nauczycielskiego w Bielsku–Białej. Podczas pracy na Uniwersytecie Jagiellońskim założył Zespół Badawczy do Studiów nad Życiem i Literaturą Dawnych Kresów Wschodnich (1997 r.), przekształcony w Zakład Literatury i Życia Literackiego Dawnych Kresów Wschodnich (1998 r.) a następnie w Katedrę Kultury Literackiej (2000 r.), którą prof. Bujnicki kierował do 2003 r. Członek Komitetu Nauk o Literaturze (2009–2011) oraz krakowskiego Oddziału Historycznoliterackiego PAN, członek kolegium redakcyjnego „Ruchu Literackiego”. Przewodniczący (obecnie przewodniczący honorowy) Komitetu Okręgowego Olimpiady Literatury i Języka Polskiego. Kieruje projektami z dziedziny literatury i kultury pogranicza północno – wschodniego: Litwa (ze szczególnym uwzględnieniem Wilna) i Łotwa (tereny dawnych polskich Inflant). Współorganizator cyklu sesji naukowych poświęconych Sienkiewiczowi: „Sienkiewicz jako składnik tożsamości narodowej. Z kim i przeciw komu?” (Warszawa – Kiejdany – Wilno – Łuck – Zbaraż – Beresteczko (2003, 2004, publikacja w 2007 r.), „Czyja Afryka” (Warszawa 2009), „Mały Sienkiewicz” (Warszawa 2010). Współorganizator licznych konferencji i sympozjów międzynarodowych, m.in.: „Życie literackie Wilna i Wileńszczyzny w latach 1831–1941 (Wilno, 1997 r.), „Wilno literackie na styku kultur” (Wilno, 2002 r.), „Ostatni Obywatele Wielkiego Księstwa Litewskiego” (Lublin, 2003 r.), „Żagary. Środowisko kulturowe grupy literackiej” (Kraków, 2008 r.). Wśród licznych artykułów i publikacji naukowych prof. Bujnicki porusza przede wszystkim zagadnienia prozy historycznej XIX w., ze szczególnym uwzględnieniem twórczości Henryka Sienkiewicza, polskiej literatury rewolucyjnej (Władysław Broniewski) oraz literatury i kultury pogranicza północno – wschodniego, przede wszystkim Litwy. W latach 2013–2019 kierował projektem badawczym „Henryk Sienkiewicz. Obecność w kulturze polskiej XX wieku. Polskość i nowoczesność. Recepcja i nowe odczytania” (Narodowe Centrum Nauki, projekt Maestro 3).
Autor kilkuset publikacji naukowych w tym 16 książek i dwóch podręczników dla szkół średnich: Pozytywizm. Podręcznik literatury dla klasy drugiej szkoły średniej (14 wydań) oraz Starożytność, Średniowiecze, Odrodzenie. Podręcznik literatury dla kl. XI szkół średnich na Litwie (2 wydania).
Członek Rady Naukowej rocznika „Wadoviana” w latach 2012 – 2021.